ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΑΞΙΖΕΙ
11 Αυγούστου 2010 (Πεζό)
- Λεπτομέρειες
- Nyxteridas - 10 Δεκέμβριος 2010
11 Αυγούστου 2010
Έγραψα ένα γράμμα ξανά όπως τότε που είμασταν παιδιά. Δεν ξέρω αν θα το στείλω κάπου, αλλά καλό θα ήταν να κάνω καλά γράμματα μήπως και το διαβάσει κάποιος κάποτε. Φτάσαμε τελικά τις 11 Αυγούστου 2010.
Φίλε, δεν ξέρω τι συμβαίνει εκεί έξω, όλα μου φαίνονται τόσο παράλογα και γραφικά, όλα μου φαίνονται τόσο λάθος. Είναι φορές που ειλικρινά αναρωτιέμαι αν γεννήθηκα στη σωστή Γη, την σωστή εποχή. Ίσως τα σύμπαντα να μπερδεύτηκαν. Αλλά ακόμα κι έτσι, δε μπορεί να αλλάξει κάτι τώρα. Ακούω για φόνους, για ληστείες, για βιασμούς. Βλέπω μοντέλα να συζητούν με πολιτικούς, δε ξέρω με ποια εφόδια, ποιο ρόλο, ποια ουσία. Μεγαλοπαπάδες να χορεύουν ηδονικά στη θέα του πράσινου Θεού τους, τραγουδιστές να συλλαμβάνονται... Και τελικά η ερώτηση παραμένει, τι κάνουμε εδώ; Για ποιους δουλεύουμε; Ποιος αποφασίζει για εμάς;
Φίλε, ξέρω πως νιώθεις χάλια, ξέρω πως ήθελες πολύ να σου "κάτσει" εκείνο το γκομενάκι. Όμως φίλε, ποιο το νόημα μιας ακόμη συνουσίας; Ποια η συναισθηματική άνθιση; Ποια η εξέλιξη που ένα "one night stand" μπορεί να προσφέρει; Είναι όλα τόσο ρηχά εκεί έξω; Πού πήγε ο έρωτας, το παιχνίδι, το φλερτ... Περιορίζονται όλα σε μια και μόνο πράξη διαφυγής. Μπορούν να συμπεριληφθούν όλα εκει; Μια πράξη που "βουλώνει" τα στόματα για κάποια στιγμή, και μετά... είσαι και πάλι μόνος φίλε.
Κι ύστερα φίλε ακούω για την οικονομική κρίση, κι όλους τους "μέντορες" να παπαγαλίζουν τεράστια κείμενα μηδαμινής ουσίας λες και λένε ποιηματάκι στο δημοτικό, και λίγο αργότερα να αρχίζουν τις κοκοκρομαχίες σε διάφορα παράθυρα που κάνει ρεύμα... Ωστόσο δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς λένε, όμως το νόημα, κουτσά-στραβά, είναι ένα, "δεν πληρώνει ποτέ αυτός που φταίει!". Αναρωτιέμαι που και που, πώς θα ήταν αν ζούσες σε άλλη χώρα. Θα ήσουν ευτυχισμένος ή θα ήθελες από εκεί να έρθεις εδώ; Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του άπληστος, αχόρταγος, όσο περισσότερα του δίνεις, τόσο περισσότερα ζητάει. Επομένως, μάλλον ούτε εκεί θα σου άρεσε.
Ίσως να είμαι αλλόκοτος φίλε, ίσως να ζητάω τα ακατόρθωτα. Πες μου εσύ όμως, τι θα ήταν ένας άνθρωπος χωρίς σκέψη κι απαιτήσεις; Το μυαλό μου γυρίζει συνεχώς φίλε, σκέφτομαι διάφορα μα ποτέ δεν καταλήγω σε κάποια οριστική λύση. Νιώθω πως κολυμπάμε σε ένα βούρκο, και πως όσο κι αν τρέξουμε, στο ίδιο σημείο κολλημένοι θα είμαστε.
Φίλε, μη με παρεξηγείς, τα 'χω χαμένα τελευταία, άλλωστε γι' αυτό δε με κλείσανε εδώ;
Γιώργος Καββαδίας, 11/8/2010, 15:04
