ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΑΞΙΖΕΙ
ΕΠΙΜΕΝΩ ΝΑ ΖΩ
- Λεπτομέρειες
- Sotiris - 01 Νοέμβριος 2008
Ποιήμα του Σ. Πουλογιαννόπουλου
Ψηλαφώ τα όνειρά μου, σ’ ένα
λαβωμένο κορμί της νιότης.
Σκαλίζω τα ιδανικά μου
στο σκληρό βράχο της μοναξιάς και του πόνου.
Ψηλαφώ τα όνειρά μου, σ’ ένα
λαβωμένο κορμί της νιότης.
Σκαλίζω τα ιδανικά μου
στο σκληρό βράχο της μοναξιάς και του πόνου.
Με κοφτερές ανάσες και λιγοστές ελπίδες
αγγίζω το φριχτό σκοτάδι.
Το γέλιο της χαράς χάνεται στο κλάμα
μιας ολόκληρης βασανισμένης γενεάς.
Το σάλπιγμα της νίκης έπαψε πια να ηχεί
στις κορυφές του ήλιου.
Τα δέντρα χαμηλώσαν τα κλαδιά τους
στο βάρος της θλιβερής ανάμνησης που τα σκεπάζει.
Είναι θαύμα που ακόμα μπορώ και περπατώ
με το λουτρό της πίκρας στο κεφάλι.
Ανήκω στη διάσταση του τώρα,
στη συχνότητα μιας έντονης κραυγής.
Θέλω να ζήσω
κι αδιαφορώ αν το αρνούνται οι άλλοι
Θέλω να φτάσω στην κορυφή
κι αδιαφορώ αν αδιαφορούν οι άλλοι.
Θέλω να ζήσω τη ζωή
κι αδιαφορώ για το δοξασμένο θάνατο του κόσμου.
Ποιήμα του Σ. Πουλογιαννόπουλου
